Kisah Kudut : Apakah Maksud Nyer????

Erm.. macam mana sy nak mulakan entry kali neh yer… sebenarnya entry kali ni entry tak berapa best nak sy bercerita (bg sy ler.. org lain tak ada kena mengena kut dlm wayang neh). Ia berkaitan ngan perasaan sy yang kebelakangan ni kerap benor terasa nyer neh… nak kata bawakan budak ater tak der nyer.. perut penuh ngan makanan jer.. nak kata krisis pertengahan umur.. pun jauh lagi nak sampai ketengah nyer.. mungkin sbb mmg sy ni sensitip kut? dulu maybe kat umah je nampak.. lagi2 ngan jentoi.. pantang silap cakap moncong sy ni boleh sedepa panjang. Skng jentoi dah paham ngan perangai sy ni.. kengkadang di pujuk kengkadang dibiar je wat2 tak tau (tasuker..) sbb dia tau lagi dipujuk lagi menjadi2 rajuk nyer tu..Skng ni dah sampai kat ofc dah perangai sensitip tu.. kisahnya pasal proses kuar masuk staff dlm department sy neh.. ada 2 clerk baru yg masuk.. kalu korang familiar ngan company tempat sy keje neh.. kitorang terbahagi kepada 2 buildings… 1 dipanggil Bunga Raya Square dan tempat ofc sy lak dikenali sebagai Palm Square… Sejak sy masuk company jepun neh.. sy mmg dicampak kat tingkat 1 Palm Square ni.. dan pada hari ni 28 September 2010, after 6 years ekceli genap 6 tahun 6 bulan 28 hari sy kerja kat sini, sy mendapat pertanyaan manis dari ‘bos kecik’ sy… sudikah untuk sy berpindah ke Bunga Raya Square selama 3 bulan sementara salah sorang dari kitorang nyer member bersara pada bulan December… huhuhuh!!! Kalu korang, agak2 nyer aper yang korang akan jawab? Kenapa ‘bos sedan2’ sy tak datang tanya sendiri? tak pandai susun ayat? ‘bos besar’ sy mmg lusa dah last day.. jadi sy tak harap pun dia nak amik port pasal masalah kitorang kat dalam group ni lagi.. dan sy percaya tanpa ‘bos besar’ kami ni.. group kami ni semangat pasti hilang.. no more ‘champion’… dan rasanya saat ‘bos besar’ sy angkat barang hari khamis ni sy pun akan ikut angkat barang ke bangunan sebelah.. sebenarnya sy tau pertanyaan dari bos merupakan arahan. Tak ada daya nak menolak.. walau dalam hati tak suker.. ni la penangan kalu makan gaji kerja bawah orang.. boleh ditendang2 mcm bola.. dikutip dicampak cam tak der value langsung. time nak minta tolong semua datang cari dengan muka manis, tp lepas tu belum pasti lagi dihargai.. dan akhirnya after 6 tahun berkhidmat dengan ‘bos2’, bila sampai bos ke 4, kali ni sy tercampak jauh. erm.. mengeluh pun tak guna.. kalu bos ke 3 sy, sy pasti dia lebih memahami.. lebih pandai menjaga hati dan tak pentingkan diri sendiri, cakap lebih pun tak dpt buat aper .. lagi pun dah tau orang tak perlukan kiter nak buat apa lagi menyemak kat sanerkan. Thah ler, seyes memang cukup terasa, tapi terpaksa bermanis muka.. telan walau pahit.. hehehe… tak ada daya langsung nak melawan.. tp bila keje dah tak der mood.. apa dalam otak cuma nak cari keje lain.. alang2 tercampak biar keluar terus dari company ni..lepas ni no more give and take.. BUKAN KEJE AKU JANGAN HARAP AKU TOLONG!!!